AFCON Boulevard
De podcast over de Afrika Cup, maar ook de cultuur, literatuur en geschiedenis van de deelnemende landen
Lieve lezers,
Ik ben een tijdje afwezig geweest (een roman schrijven kost tijd, veel tijd, meer tijd dan ik had verwacht, want je wil het natuurlijk wel goed doen), maar komend jaar ga ik gewoon verder waar ik was gebleven, met kronkels over voetbal, filosofie en cultuur.
Maar eerst even Afrikaans voetbal. Want AFCON is begonnen. Echt begonnen.
Niet met vuurwerk of perfecte velden, maar met inshallah-voetbal, hoodoo-voodoo-ball en een scheidsrechter die een wedstrijd affluit tijdens een wissel. Met haperende verbindingen, lege stadions, regen in Rabat, en een keeper uit Botswana die veertien reddingen maakte (mijn chonky queen) en aan het einde van het toernooi gewoon weer naar zijn club gaat waar hij al zijn hele leven speelt.
In AFCON Boulevard volgen Roman Helinski en ik het toernooi dag voor dag. Niet alleen wat er gebeurt, maar wat het betekent.
We zagen Marokko spelen alsof het lot de uitslag zou bepalen. Zimbabwe dat bleef doorjagen tegen Egypte, totdat Salah opstond en iedereen wees op hoe macht werkt. We hadden een remise tussen Mali - Zambia, rode kaarten en een strafschop die gemist werd (of zelfs onterecht niet gegeven omdat de VAR niet werkte), en Patson Daka die bijna zijn nek brak bij het vieren van zijn doelpunt. En tussendoor spraken we over literatuur, cultuur en historie. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
Over Sundiata, het epos van oud-Mali, over macht, afkomst en lotsbestemming. Over Okot p’Bitek, een gedicht over een vrouw die haar man toespreekt omdat hij zich schaamt voor zijn eigen cultuur. Over hoe kolonialisme niet alleen grenzen tekent, maar ook dansen verandert, lichamen, ideeën over vooruitgang.
We hadden het over Oeganda. Over Kampala, Idi Amin, Museveni, kindsoldaten, oppositieleden die verdwijnen. En dat ene doelpunt. Die ene eretreffer. Voetbalgerechtigheid.
We keken ook vooruit. Naar Angola en Zimbabwe, die beide de openingswedstrijd verloren en nu wel moeten winnen. Naar Senegal - Botswana, waar een keeper alles tegenhield behalve de realiteit. Naar Nigeria, mijn Naija, waar iedereen wil scoren en niemand wil verdedigen, en waar dat tegen betere teams een probleem wordt. En naar Marokko, dat vrijdag weer mag spelen en dat hopelijk een stuk frivoler doet dan tegen de Comoren.
AFCON Boulevard is geen samenvatting. Het is meekijken, meedenken, meelezen.
Het is voetbal als ingang om te praten over macht, geschiedenis, geld, literatuur en het Afrikaanse continent.
Als je wilt weten waarom een Habsburgs aandoende coach in Zimbabwe langs de lijn staat. Waarom Angola misschien profiteert van de ‘derde-land-regeling’. Waarom een speler uit Tanzania in Congo is geboren en nu scoort in Malta. Waarom sommige landen winnen, en andere vooral hun best doen om te blijven bestaan…
Luister dan :)
De laatste aflevering staat nu online, met bijdragen van Prodige Kivuku en Yordi Yamali. Ook bespreekt Roman de Chinese inmenging in Angola, en duik ik in het Algerijnsde volkslied en deel ik een prachtig geschreven, maar droevig kort verhaal van de Soedanese schrijver en journalist Rania Mamoun.
Te luisteren via Apple Podcasts, Spotify, en andere podcast-apps (behalve Overcast, dat is me nog niet gelukt).
Fijne feestdagen!
Liefs,
Danielle