Een geschiedvertelling in uitvoering
Een geschiedvertelling in uitvoering
Verder: het naderende kampioenschap van Dortmund, gokverslavingen en een voetbaltalkshow
Voetballiefhebber,
Soms heb je van die dagen dat het even niet mee zit. Wanneer je een idee in je hoofd hebt, je dat idee bijna kan aanraken, zo tastbaar is het, maar vervolgens is de uitwerking niet op niveau, hoe hard je ook je best doet. Dat is het punt waar ik nu ben beland.
Na Valencia - Real Madrid begon ik aan een stuk over institutioneel racisme in Spanje. Racisme ligt diep en goed geworteld in de Spaanse geschiedenis. Denk bijvoorbeeld aan de Spaanse inquisitie die gericht was op afstammelingen van joden en moslims, aan de slavernij van Afrikanen ten zuiden van de Sahara, aan minderheidsgroepen zoals de Gitanos en het hardnekkige idee van superieure en inferieure rassen dat nog steeds gepropageerd wordt in delen van het land.
Racisme en discriminatie kunnen teruggevoerd worden op vrijwel elk historisch tijdperk, waarin sociale, economische en politieke conflicten werden gerechtvaardigd door raciale verschillen, ofwel in de vorm van racisme als ideologie of in de vorm van racisme als houding. En die vormen van racisme gaan vaak hand in hand met xenofobie en nationalisme (Spaanse, Catalaanse en Baskische), en religieuze en/of taal-culturele haat. Het is complex en veelomvattend en doordrenkt van gelaagdheid. En het verdient een uitleg die daar recht aan doet. Vinicius, mono, slecht; dat weten we. Maar wat ligt daar nou ten grondslag aan?
Het stuk is een monster van een geschiedvertelling aan het worden, een die nog wat extra aandacht, extra onderzoek en extra ogen nodig heeft voor ik deze met je deel. Ik hoop dus dat je nog even geduld wil hebben.
Vind je deze nieuwsbrief nou leuk? Stuur ‘m dan vooral door naar andere liefhebbers.
Wat ik las
De onderstreepte woorden zijn hyperlinks. Click away, my dears.
Vanwege tijdsgebrek geen mini-samenvattingen van de artikelen, maar de intro's.
— Nu er in de Champions League een extra plek vrijkomt voor Nederlandse clubs, gaan kanshebbers deze zomer naar verwachting flink investeren om dat ticket te pakken. Financieel experts wijzen op de risico’s.
— De Engelse voetbalclub Brighton & Hove Albion en het Brusselse Union Sint-Gillis doen het historisch goed, en dat is geen toeval. Eigenaar Tony Bloom heeft een even unieke als geheime formule.
— Zaterdag is de dag van de ontknoping in de tweede divisie, de hoogste amateurdivisie. AFC staat sinds vorig weekend tweede, maar maakt nog kans op de titel. Aanvoerder Milan Hoek (31) en verdediger Guus van Weerdenburg (27) blikken terug en vooruit. ‘De balans is goed. Ik zeg weleens tegen jonge jongens dat ze wat meer bier moeten drinken, anderen pushen ze om de gym in te gaan.’
— Borussia Dortmund is slechts negentig minuten verwijderd van het einde van de era van Bayern-dominantie. De club ontwikkelt niet alleen jong talent, maar staat nu eindelijk op het punt om hun titelambities waar te maken.
A decade after these two clubs contested a brilliant Champions League final, German football became a one-party state. Bayern won the past 10 Bundesligas in a row and everyone else’s job was to applaud. And so what’s at stake here is not so much a title as an idea. Can you have a vibrant league and a proper title race at the same time? Can you keep selling players and get stronger? And in the money-run modern game, can giants ever truly be toppled? By 12.09pm on Sunday, we’ll have more than a faint idea of the answers.
— Terwijl Everton op het veld strijdt tegen degradatie en strafschoppen, vecht de club ook buiten de lijnen een oorlog uit. Er is namelijk een onderzoek ingesteld wegens het overtreden van de regels voor kostenbeheersing in de Premier League. De Premier League wil de zaak voor de start van volgend seizoen oplossen. Maar wat betekent dat voor Everton? (en kan er ook zoveel vaart gezet worden achter de meer dan honderd overtredingen van City?)
— De schorsing van Ivan Toney heeft de relatie tussen voetbal en gokken opnieuw in de schijnwerpers gezet. The Athletic sprak met verschillende mensen om erachter te komen wat er achter gesloten deuren gebeurt. Een intens stuk.
“Every club has boys playing poker in the back of a bus or plane to an away game, betting £100 or £200,” Steven Caulker tells The Athletic. “I was 19 when I was at Swansea City and we had a big gambling culture. We would go into casinos and play online in our (hotel) rooms.
“I remember sharing a room with someone who had been gambling. He had won, gone to bed and left me with his account. I said ‘I will transfer you £1,000 tomorrow’. By the time he woke up, the £25,000 in his account had gone.”
Wat ik keek
Afgelopen zondag was ik te gast bij Luciano Tuur, Giovanni Zebeda, Richard Lynch en Todd Acquah in hun voetbaltalkshow Voetbalstories. Diversiteit staat in de show hoog in het vaandel, maar bovenal proberen de vrienden op een humoristische manier kennis over voetbal over te brengen, daarbij ondersteunt door data, maar ook intuïtie. Of zoals ze het zelf noemen: onderbuikgevoel. Laat ik nou héél veel onderbuikgevoelens hebben, haha.
We hadden het – geheel tegen mijn zin – over de uitschakeling in de Champions League van Real Madrid vorige week, raakten bijna slaags nadat Giovanni leek te twijfelen aan de kwaliteiten van Thibaut Courtois, concludeerden dat Romelu Lukaku de nieuwe messias is en ik deed een poging mee te komen met Gen Alpha.
Wat nou, voetbal?!
Dit weekend is de seizoensfinale van Succession. Voor de gelegenheid heeft The Guardian een lijst samengesteld van de beste beledigingen uit de serie. Bangers als ‘You look like a dildo dipped in beard trimmings’ en ‘I’m about to take a shit in your husband’s mouth and I’m pretty sure he’s going to tell me it tastes like coq au vin’ komen voorbij, evenals mijn persoonlijke favoriet: ‘You might want to put down that fish taco. You’re getting your melancholy everywhere.’
‘Your earlobes are thick and chewy, like barnacle meat!’ Succession’s all-time best zingers, geniet ervan.
Doorkronkelen is een gratis wekelijkse nieuwsbrief die in stand wordt gehouden door lezers. Je hoeft niet te betalen om deze te ontvangen, maar wil je me toch steunen? Dan kun je pledgen of via Bunq.me een (kleine) donatie doen. Daar help je een freelancende schrijver ontzettend mee. Cheers!
Nog één ding…
Ik vind het altijd bewonderenswaardig dat Manchester City, los van de aanklachten en het oliegeld, zo'n trouwe achterban heeft. Er zitten daar fans in het stadion die de teloorgang naar het derde niveau van de Engelse competitie meemaakten en zelfs toen kwamen ze met z'n dertig duizenden naar het stadion. Fans die in weer en wind achter hun club zijn blijven staan, die alleen bekend waren met teleurstelling, ontgoocheling en onvoorspelbaarheid.
Manchester City is de enige regerende Engelse kampioen die ooit is gedegradeerd (Typical City) én het enige team dat meer dan 100 doelpunten scoorde en tegen kreeg in hetzelfde seizoen (Typical City). En zo heeft de club wel meer van dat soort rariteiten. Het was zo makkelijk geweest om over te stappen naar die andere, succesvollere club in Manchester.
En juist daarom vind ik hun anthem, Blue Moon, zo toepasselijk. De ballad uit 1934 werd origineel geschreven voor een film, en ging eigenlijk over bidden naar een hogere macht om je wensen en verlangens te laten uitkomen. De tekst werd later geromantiseerd, maar verlangen en het idee van meer willen bereiken, verder willen komen, hopen, is er altijd in gebleven. De fans bleven trouw, hebben misschien wel gebeden voor succes, en zagen die loyaliteit beloond, inmiddels al meer dan een decennium.
Blue moon,
You saw me standing alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own.
Blue moon
You knew just what I was there for
You heard me saying a prayer for
Someone I really could care for.